Margot Fonteyn: Η Απόλυτη Πρίμα Μπαλαρίνα ^Κύριο

Η Dame de Margot Fonteyn Arias (18 Μαΐου 1919 - 21 Φεβρουαρίου 1991), ήταν μία από τις διασημότερες μπαλαρίνες του 20^ου αιώνα. Θεωρείται σε διεθνές επίπεδο ως μία από τις σημαντικότερες χορεύτριες κλασικού μπαλέτου όλων των εποχών. Καθ’ όλη τη διάρκεια της καριέρας της ήταν μπαλαρίνα στο Royal Ballet (Βασιλικό Μπαλέτο της Αγγλίας). Τελικά έλαβε τον τίτλο της Απόλυτης Πρίμα Μπαλαρίνας από το Royal Ballet και την ΗΜ Βασίλισσα Ελισάβετ Β’.

Τα πρώτα χρόνια

Η Fonteyn γεννήθηκε με το όνομα Μάργκαρετ Hookham στις 18 Μαΐου 1919 στο Reigate στο Surrey από πατέρα Άγγλο και μητέρα ιρλανδικής και βραζιλιάνικης καταγωγής. Ο πατέρας της μητέρας της ήταν ο Antonio Fontes γνωστός βιομήχανος της Βραζιλίας. Από τα πρώτα κιόλας χρόνια της καριέρας της, η Margaret μετέτρεψε το επώνυμο Fontes σε Fonteyn (επώνυμο του αδελφού της που επίσης εγκρίθηκε) και το όνομα Margaret σε Margot. Η οικογένεια του πατέρα της περιλάμβανε λογοτέχνες και μουσικούς, αλλά και έναν μηχανικό. 

Όταν ήταν τεσσάρων ετών η μητέρα της την έγγραψε σε σχολή χορού για να παρακολουθήσει μαθήματα μπαλέτου μαζί με τον μεγαλύτερο αδελφό της. Σε ηλικία οκτώ ετών, η Margot πήγε ένα μακρύ ταξίδι στην Κίνα με τη μητέρα και τον πατέρα της, ο οποίος είχε προσληφθεί και δούλευε σε μια εταιρεία καπνού εκεί. Ο αδελφός της Felix παρέμεινε στο σχολείο του. Για έξι χρόνια η Margot έζησε στην Tientsin στην τότε Σαγκάη, όπου σπούδασε μπαλέτο με δάσκαλο τον Ρώσο George Goncharov. Η μητέρα της την έφερε πίσω στο Λονδίνο, όταν εκείνη ήταν 14, προκειμένου να ακολουθήσει μια καριέρα μπαλαρίνας. Συνεχίζοντας να εργάζεται στη Σαγκάη, ο πατέρας εγκλωβίστηκε εκεί κατά τη διάρκεια του Β ' Παγκοσμίου Πολέμου κατά την εισβολή των Γιαπωνέζων. 

Το 1933 μπήκε στη Σχολή Μπαλέτου Vic-Wells, μια σχολή που αποτέλεσε τον προκάτοχο του σημερινού Royal Ballet School.  Εκπαιδεύτηκε υπό τη διεύθυνση της Ninette de Valois  και υπό την επίβλεψη διαφόρων εκπαιδευτικών, συμπεριλαμβανομένων των: Olga Preobrajenska and Mathilde Kschessinska. Μετά την εισαγωγή της στο Vic-Wells Ballet, γρήγορα ανήλθε στις ανώτερες τάξεις της εταιρείας σημειώνοντας ανοδική πορεία εξέλιξης. Μέχρι το 1939, η Fonteyn είχε ερμηνεύσει τους πρωταγωνιστικούς ρόλους στα μπαλέτα Giselle, Swan Lake και Sleeping Beauty λαμβάνοντας τη θέση της Πρίμα Μπαλαρίνας.

Για τη Fonteyn έγραψε διάφορα μπαλέτα ο Sir Frederick Ashton, όπως τα μπαλέτα: Ondine, Δάφνις και Χλόη και Σύλβια. Ιδιαίτερα δημοφιλής έγινε χορεύοντας στο ρόλο της Aurora στο μπαλέτο «Η Ωραία Κοιμωμένη» τουTchaikovsky (Τηλεοπτικές εκδόσεις της Ωραίας Κοιμωμένης και της έκδοσης του μπαλέτου Σταχτοπούτα από τον Ashton είναι διαθέσιμες σε DVD). Επίσης η Fonteyn συνεργάστηκε με τον χορογράφο Roland Petit και αργότερα με τη χορογράφο Μάρθα Γκράχαμ. Το 1949, όταν το Βασιλικό Μπαλέτο περιόδευσε στις Ηνωμένες Πολιτείες, η Fonteyn έγινε αμέσως διάσημη για τις επιδόσεις της.

Χορεύοντας με τον Ρούντολφ Νουρέγιεφ και με άλλους παρτενέρ

Κατά τη δεκαετία του 1940, χόρευε με παρτενέρ τον Robert Helpmann σημειώνοντας μια πολύ επιτυχημένη επαγγελματική συνεργασία και περιοδεύοντας μαζί για πολλά χρόνια. Στη δεκαετία του 1950, χόρευε τακτικά με τον Michael Somes (είχαν χορέψει μαζί πρώτη φορά το 1938). Το 1955 χόρεψαν μαζί στην πρώτη έγχρωμη τηλεοπτική μετάδοση του μπαλέτου «Η Ωραία Κοιμωμένη», σε παραγωγή του NBC. Το 1958 εμφανίστηκαν μαζί στην πρώτη βρετανική τηλεοπτική μετάδοση του μπαλέτου «Ο Καρυοθραύστης».

Αργότερα η Fonteyn ξεκίνησε τη μεγαλύτερη καλλιτεχνική συνεργασία όλων των εποχών σε μια περίοδο που πολλοί (συμπεριλαμβανομένης και της Ninette de Valois, που ήταν επικεφαλής του Βασιλικού Μπαλέτου) πίστευαν ότι ήταν σε ηλικία συνταξιοδότησης. Το 1961 ο Ρούντολφ Νουρέγιεφ έφτασε στη Δύση και στις 21 Φεβρουαρίου 1962 εμφανίστηκαν μαζί για πρώτη φορά χορεύοντας στο μπαλέτο Giselle. Εκείνη ήταν 42 και εκείνος 24 ετών. Η απόδοσή τους ήταν μια μεγάλη επιτυχία και σηματοδότησε το ξεκίνημα μιας θρυλικής συνεργασίας στον κόσμο του μπαλέτου. Στο τέλος της παράστασης όταν έπεσε η αυλαία, ο Nureyev γονάτισε και φίλησε το χέρι της Fonteyn. Δημιούργησαν μια συνεργασία εντός και εκτός σκηνής που κράτησε μέχρι το 1979 που η Fonteyn συνταξιοδοτήθηκε και μία δια βίου φιλία.

Επίσης γι’ αυτό το ζευγάρι μπαλέτου ο Ashton χορογράφησε το μπαλέτο Marguerite και Armand. Κανένα άλλο ζευγάρι δεν χόρεψε σ’ αυτό το μπαλέτο μέχρι τον 21^ο  αιώνα. Επιπλέον με το ζευγάρι αυτό στους πρωταγωνιστικούς ρόλους έκανε το ντεμπούτο της η παραγωγή του μπαλέτου «Ρωμαίος και Ιουλιέτα» από τον Kenneth MacMillan, αν και αρχικά ο MacMillan είχε χορογραφήσει το μπαλέτο για τους  χορευτές Lynn Seymour και Christopher Gable. Οι Fonteyn και Nureyev χόρεψαν μαζί στις μαγνητοσκοπημένες παραστάσεις μπαλέτου: «Ρωμαίος και Ιουλιέτα» του MacMillan, Λίμνη των Κύκνων, Συλφίδες και Κουρσάρος (Pas de Deux).

Παρά τις παρασκηνιακές διαφορές και την 19 ετών διαφορά ηλικίας, ο Nureyev και η Fonteyn έγιναν στενοί φίλοι και έμειναν για πάντα πιστοί ο ένας στον άλλο. Η Fonteyn δεν θα ενέκρινε μία μη κολακευτική φωτογραφία του Nureyev. Ο Nureyev είχε πει αναφερόμενος σ’ εκείνη:

"Στο τέλος του «Lac des Cygnes» όταν εκείνη έφυγε από τη σκηνή, φορώντας τη μεγάλη λευκή tutu, θα την ακολουθούσα μέχρι το τέλος του κόσμου."

Ο γνωστός φωτορεπόρτερ Michael Peto τράβηξε πολλές φωτογραφίες την Fonteyn και τον Nureyev, βοηθώντας την τέχνη τους να γίνει ευρέως γνωστή και να γίνει κομμάτι του εθνικού πολιτισμού.

Είχαν στενή σχέση ακόμη και μετά την αποχώρησή της Fonteyn με τον σύζυγό της για να μείνουν σε μια κτηνοτροφική μονάδα στον Παναμά. Η Fonteyn μιλούσε με τον Nureyev στο τηλέφωνο αρκετές φορές την εβδομάδα, παρόλο που στη φάρμα που ζούσε δεν διέθεταν τηλέφωνο. Όταν εκείνη έπασχε από καρκίνο και έκανε θεραπείες, ο Nureyev κατέβαλε χρήματα για την κάλυψη των ιατρικών λογαριασμών και την επισκέπτονταν συχνά παρά το επιβαρυμένο πρόγραμμά του ως χορευτής και χορογράφος. Σε ένα ντοκιμαντέρ για την Fonteyn, o Nureyev δήλωσε ότι χόρευαν με «ένα σώμα, μια ψυχή» και ότι η Margot ήταν «όλα όσα είχε, μόνο εκείνη". Ένας παρατηρητής είπε ότι «Αν οι περισσότεροι άνθρωποι είναι σε επίπεδο Α, οι δύο αυτοί άνθρωποι ήταν σε επίπεδο Ζ." (Ο Νουρέγιεφ είχε ταυτόχρονα τα δικά του προβλήματα υγείας καθώς ήταν θετικός στον ιό HIV και πέθανε από AIDS το 1993).

Στον εξαιρετικά ανταγωνιστικό κόσμο του μπαλέτου, η Fonteyn ήταν γνωστή για τον άψογο επαγγελματισμό της και την αφοσίωση στους φίλους της. Ο χορός της ξεχώρισε και συνεχίζει να ξεχωρίζει για τον λυρισμό, τη χάρη και το πάθος του. 

Τιμητικές διακρίσεις

Στη Fonteyn απονεμήθηκε oτιμητικός τίτλος DBE (Dame) το 1956 σε ηλικία 37 ετών.

Ήταν καγκελάριος του Πανεπιστημίου του Durham το χρονικό διάστημα 1981-1990. Η κύρια αίθουσα στο Dunelm House, το κτίριο της Ενότητας των Φοιτητών, ονομάστηκε προς τιμήν της FonteynBallroom. Επίσης το φουαγιέ στην Μεγάλη Αίθουσα του Πανεπιστημίου Durham στο Κάστρο Durham πήρε το όνομα του από την Dame Margot Fonteyn. Το Δικαστήριο Fonteyn, ένα από τα κτίρια στέγασης στον χώρο του Πεδίου Εφημεριών της Κοινωνίας του Αγίου Cuthbert, έλαβε αυτή την ονομασία προς τιμήν της.

Η Margot Fonteyn ήταν μία από τις πέντε «Γυναίκες του Επιτεύγματος» που επιλέχθηκε για μια σειρά Βρετανικών γραμματοσήμων η οποία εκδόθηκε τον Αύγουστο του 1996.

Στη γενέτειρα της Fonteyn, στη Reigate, φτιάχτηκε ένα άγαλμα στη μνήμη της.

Κινηματογράφος και Τηλεόραση

Η Fonteyn και o Rudolf Nureyev πρωταγωνίστησαν μαζί στην έγχρωμη εγγραφή σε ταινία του μπαλέτου «Λίμνη των Κύκνων» το 1967. Επίσης υπό την καθοδήγηση του διακεκριμένου σκηνοθέτη Paul Czinner γυρίστηκε η δική τους εκδοχή για το γνωστό μπαλέτο «Ρωμαίος και της Ιουλιέτα» το 1966.

Η Fonteyn είχε εμφανιστεί με τον Michael Somes σε μια ζωντανή έγχρωμη τηλεοπτική παραγωγή των ΗΠΑ του μπαλέτου «Η Ωραία Κοιμωμένη» του Τσαϊκόφσκι το 1955 για το κανάλι NBC. Αυτή η παραγωγή διατηρήθηκε με ασπρόμαυρη εικόνα και κυκλοφόρησε σε DVD. Επιπλέον η Fonteyn πρωταγωνίστησε με τον Somes σε μια βρετανική τηλεοπτική παραγωγή του μπαλέτου «Ο Καρυοθραύστης» το 1958. (Αυτή η παραγωγή δεν πρέπει να συγχέεται με την ζωντανή τηλεοπτική μετάδοση της τηλεοπτικής παραγωγής των ΗΠΑ από το CBS στην Playhouse 90.)

Το BBC γύρισε μια ταινία για τη Fonteyn το 2009, με βάση την βιογραφία της που είχε γραφτεί από την Daneman και με πρωταγωνίστρια την Anne-Marie Duff ως μπαλαρίνα. Προβλήθηκε στις 30 Νοεμβρίου 2009. 

Ο Tony Palmer γύρισε ένα ντοκιμαντέρ για την Fonteyn, με τίτλο "Margot" το 2005. Περιλαμβάνει συνεντεύξεις από τους: Nureyev, Frekerick Ashton, Roland Petit, Ninette de Valois, Robert Helpman, Lynn Seymour, τη μητέρα της Fonteynκαι άλλους συγγενείς, καθώς και από διάφορα μέλη της οικογένειας Arias.

Κύριοιρόλοι

The Haunted Ballroom

Cinderella

Les Sylphides

Don Juan

Swan Lake

Sylvia

Apparitions

The Firebird

Aida

Birthday Offering

Ondine

Night Shadow

Horoscope

Pomona

Pelleas et Melisande

The Judgement of Paris

Beauty and the Beast

The Sleeping Beauty

Gayanch

Carnaval

The Dying Swan

Lysistrata

Romeo and Juliet

Giselle

Garden Party

A Wedding Bouquet

In Nightly Revels

The Wanderer

The Quest

Hamlet

Les Demoiselles de la nuit

The Fairy Queen

The Nutcracker

Σχετικά Links:

http://www.ballet.co.uk/old/legend_js_margot_fonteyn.htm

http://www.ballerinagallery.com/fonteyn.htm

http://fonteynacademy.org/sections/

http://www.imdb.com/name/nm0284839/

Πηγή πληροφοριών και εικόνας: Wikipedia.org